Panik atak vəziyyətində xəstə tam bir fəlakət ssenarisi yaradır. Dünyadakı ən pis şeyin öz-özünə olacağını düşünür. Bu fəlakət senarisini dəyişdirə bilsək, çaxnaşma hücumlarının qarşısını ala bilərik.
Narahatlıq (Narahatlıq, narahatlıq) bütün insanlara məlum olan bir duyğudur, məsələn, hamımız bilirik ki, imtahan verəndə və ya birdən pis xəbər aldığımızda yaşadığımız duyğuya narahatlıq deyilir. Narahatlıq həyatın bir hissəsidir, onsuz yaşamaq demək olar ki, mümkün deyil. Ancaq bəzən həyəcan səviyyələrimiz şiddətləndikdə, çaxnaşma hücumları adlandırdığımız həddindən artıq qorxu hücumu ilə qarşılaşa bilərik. Hücum zamanı insan fiziki reaksiyalarına (başgicəllənmə, boğulma hissi, ürək döyüntüsü, seğirme, bulanık görmə və s.) Diqqət yetirir və səhv şərh edir, infarkt, beyin qanaması, iflic və s. Ciddi bir problemi olduğunu düşünür. Və ya nəzarəti itirmək və dəli olmaq kimi fəlakətli ssenarilər yaradır. Çox vaxt çaxnaşma hücumu yenidən yaşatmaq qorxusu və hücum gəldikdə nə ediləcəyini həyəcanla gözləməyə çevrilir.
Hər canlı məxluq təhlükə yaradan obyektdən qaçmaq və ya bu təhlükəyə qarşı mübarizə aparmaq istəyir. Qaçma və ya döyüşə cavab vermə orqanizmin mümkün təhlükədən qorunması üçün xəbərdarlıq edir. Qaçmaq və ya mübarizə aparmaq üçün beynin reaksiya göstərməsi üçün etməsi lazım olan ilk şey maddələr mübadiləsini sürətləndirməkdir və bunu ifraz etdiyi adrenalin hormonu ilə edir.
Bədənimizdə artan adrenalin və noradrenalin sayəsində maddələr mübadiləsi sürətlənir və yuxarıda göstərilən simptomlar meydana gəlir. Sürətlə nəfəs alır, soyuq tərləyir və ürəyimiz yerindən çıxacaq kimi döyünməyə başlayır. Çaxnaşma hücumu yaşayan şəxs tərəfindən bu cavabların səhv təfsiri, çaxnaşma hücumunun pis bir çevrəyə girməsinə səbəb olur. Əslində qaçışla mübarizə cavabı bədənimiz üçün xarici təhdidlərə qarşı müdafiə mexanizmidir. Fiziki simptomlar tez-tez çaxnaşma hücumları xəstələri tərəfindən səhv yozulur və fəlakət ssenariləri meydana gəlir. Bəzən panik atak keçirən insan xarici aləmdən heç bir təhlükə olmasa da niyə somatik simptomlarım olduğunu deyir. Ya da niyə belə hiss etdiyimi düşünürəm ki, idarəmi itirirəm, dəli oluram və yaşadığı simptomlar çaxnaşma hücumunun daha da şiddətlənməsinə səbəb olur.
Bəs nədənsə səbəbsiz ciddi bir təhlükə olmadığı zaman bədənimiz bu cür simptomları göstərir?
Ürək döyüntüsü, nəfəs ala bilməmək, uyuşma və başgicəllənmə kimi simptomlara qorxudan başqa bir çox səbəb səbəb ola bilər. Məsələn, səhərlər yuxudan oyanan kimi bir neçə fincan qəhvə içsək, gün ərzində ürək döyüntüləri ola bilər və ya nəfəs alarkən düzgün nəfəs alma texnikasından istifadə etmiriksə, bu bizim üçün olduqca normal olacaq çarpıntı yaşamaq. Gecələr rahat yatmamağımız başgicəllənməyə, ürək döyüntüsünə və s. etmiş ola bilər. Qapalı yerlərdə toz və ya çirkli hava nəfəs almağımızı çətinləşdirə bilər.
Bir az narahat olsaq, avtomatik olaraq bədən əlamətlərimizə diqqət edəcəyik. Fəlakətli düşüncələrimiz, bəlkə də bir neçə saniyə sonra özlərindən keçəcək və zərərsiz bədən qoruyucu simptomlarının alovlanmasına səbəb olacaqdır. Panik ataklarını başlatan hisslərin fərqində olsaq və bunun vücudumuzun bir müdafiə mexanizmi olduğuna və bizi qoruduğuna inansaq (öskürək kimi hava yollarımızı təmizləyən bir mexanizm), çaxnaşma hücumu sona çatacaq.
Xülasə olaraq hisslərimizin, düşüncələrimizin və davranışlarımızın bir-biri ilə qarşılıqlı əlaqədə olduğunu bilməliyik. Məsələn, imtahandan əvvəl yaşadığımız titrəmə, çarpıntı və başgicəllənmə hissinin beynimizi o anda zehnimizdən keçən narahat düşüncələrə qarşı qoruyan bir mexanizm olduğunu bilsək, etməyimiz daha asan olacaq narahatlığımızı idarə edin.
Hər bir müsbət duyğunun ömrü olduğu kimi, narahatlıq və kədər kimi mənfi duyğularımızın da bir ömrü olduğunu unutmamalıyıq. Unutmayaq ki, o anı qəbul etməyə və dəyərlərimizə uyğun irəliləməyə çalışarkən xoşbəxtlik əldə edəcəyik.